14. ad Bernardinum

Bernardine, decus clara virtute parentum

      Quae nitet aeterno non moritura die,

Si mea Musa sacros optaret ludere mores

      Maximus in nostro pectore versat amor,

5

Tu patriaeque pater, spacioso lumine fulgens,

      Quem levat in summos maxima fama polos,

Bonmartinorum populo gratissimo omni,

      Moribus insignis nec pietate minus,

Qui tantum doctis, tantumque patescis honestis,

10

      Et foves Aonios Palladiosque viros:

Nam te doctiloquo ferventius ore saluto

      Artibus et vera simplicitate virum.

Vnde mihi crevit praeceps audacia Musae

      Annectam verbis carmina digna meis.

15

Causa fuit probitas et rerum gratia velox

      Quae vicit sapidi dulcia mella favi.

Qualiacumque tamen laeto tu suscipe vultu,

      Et mentem servi respice, quaeso, tui.