75. eidem

Tu licet invisas Veronam, Marce, nitentem

      Atque Athesim media qui fluit urbe colas,

Te licet oblectent Benaci divitis arva,

      Seu modo seu mox tV pergere ad illa paras,

5

Hic ubi ad excipulas transmissa Mintius unda

      Per Venetum placido labitur amne solum,

Quamquam tu positis curis animoque fugatis

      Nactus sis toto pectore delicias,

Si conferre velim nostris tamen illa, dolebis

10

      Veronam nobis praeposuisse tuis.

Laeta hic planicies, laetissima pabula, et unde

      Nomen, perpetuo gramine prata virent.

Hic rivi, hic fontes, hic invitantia somnos

      Murmura saxoso calle fluentis aquae.

15

Circumdant placidi naturae munere colles,

      Amphitheatrali cingitur orbe locus.

Huc non ulla pedem fert noxia bellua, non mus,

      Non e longinquo vecta locusta mari.

Hic nec aratoris rodunt vestigia corvi,

20

      Non aliae segetem depopulantur aves.

Hos non urit hyems, non dira canicula campos,

      Non hic imperium noxius Hauster habet.

Sed tempestivas tophus tener educat herbas

      Et sera aeternis frons cadit arboribus.

25

Daulias hic toto vocalis visitur anno,

      Hic avibus cantum tempora non adimunt.

Huc ego crediderim cunctas migrasse Camoenas

      Atque ipsum intonsa qui viget usque coma.

Parnasum Aonides liquerunt, liquit Apollo,

30

      Postquam illos pressit barbara planta locos.

Si potes hos igitur contemnere, Marce, recessus,

      Te puto posse ipsas spernere Pieridas.