3.
45
Sed modo nonnullis fuerat mens artibus atque
Nescio qua rubeam perdere fraude rosam;
Ast sterili amissis mandarunt semina harenae
Foenoribus, sed nec fata dedere modum.
Attamen inter se summo de vertice in hortum
50
Iactarunt muri gramina - triste scelus! -
Ac genus urticae flores se miscuit inter,
Virtutem ut rubrae perderet illa rosae.
Dira sed urticae fuerant aconita rosarum
Splendor, honos, virtus purpureusque vigor.
55
Tunc se caeruleis crevisse optabat in undis
Quum vidit rosulis florida prata suis,
Denique quid faceret? Facerent quid gramina? Circum
Prata urtica fugit, gramina sed periunt
Sed postquam invictis victam se comperit: auctis
60
Viribus illa rosae se tulit in manibus,
Cui croceus summae semper pietatis abundans
Flos veniam tanti criminis me dedit.
Ergo urtica rosam supplex venerarier acque
Est tibi stellifero sacre colenda dea:
65
Nam potis est toto componere foedus in aevo:
Si mihi quid credis, numen in orbe novum est.