Fabrizio Genesio elegiarum libellus, 12

Testo base di riferimento: T. De Marinis, A. Perosa, 1970

Cura dell'edizione digitale: S. Di Brazzano


12. Paulo

Miles in armisonis Gradivi exercite castris,

      Te vocat ad citharam Phoebus Apollo suam.

Bella silent posuitque graves Mars ferreus iras,

      Comprimit excitos buccina pulsa sonos.

5

Venit hiems imbresque cadunt de nubibus acti

      Et iuga candenti cernis operta nive.

Exuta est viridi viridis modo terra colore

      Et nullus laeti graminis extat honos,

Et quae sanguineas viderunt prata phalangas

10

      Excipient gelido vellera cana sinu.

Ergo redi: incipies docto fera proelia versu

      Et simul adversos concinuisse duces.

Hic tibi si non est animus, nec facta referre

      Nec iuvat egregios inseruisse viros,

15

Ad Cypridos poteris lusus natumque redire,

      Dum non insueti muneris auctor eris:

Oblitus belli fueris Martisque corusci,

      Ascendat thalamos siqua puella tuos,

Et qui forte alios ictus meditaris in hostem,

20

      Diversum vario vulnus ab ense dabis.

Nec pudeat qui castra ducum Martemque sequaris

      Saepius Idaliae munus adire deae:

Cum premeret longo Troianos Graecia bello,

      Cura fuit Graii non ea sola ducis,

25

Et quandoque ferus positis Agamemnon ab armis

      Ad natam, Chryse, dicitur isse tuam,

Saepius Aeacides fusos post impiger hostes

      Venit in amplexus, rapta puella, tuos,

Vtque viri Danaum dux eripuisset amores,

30

      Non poterat pugnae deditus esse truci.

Saepe ferox etiam postquam Mars arma relinquit,

      Excipis ipsa tuo, Cypris amica, thoro.

Sic te si patriae reducem concesseris urbi,

      Alludet reditu blandior illa tuo.

35

Mox quoque cum varios tellus dabit acta colores

      Laetaque belligeris pabula reddet equis,

Ibis et immenso victurae laudis amore

      Sollicitus bello victor in arma rues,

Nec de te quicquam Venus aut Mars ipse queretur

40

      Atque aderit coeptis semper uterque tuis.