6. Nicolao Cressio

Lentus abes, Picena satis te viderit Ancon,

      Absenti visa est luna secunda tibi:

Solve ratem, iam tutus erit per caerula cursus,

      Prospera securus tempora Tiphys habet:

5

Clauditur Aeoliis dudum Notus imbrifer antris,

      Turbine cum rauco rauca procella iacet.

Solve ratem, excipiant plenos tua lintea flatus:

      Debet tam longae finis inesse morae.

Quis mihi se comitem - nec enim comes esse recusas -

10

      Fortunaeque simul consiliique dabit?

Ille Menoeciadae tribuit quam fortis Achilles,

      Quantum Perithoo credidit ille suo,

Quantum etiam Pyladi quondam malesanus Orestes,

      Nicoleo tantum protinus ipse meo.

15

Si tibi cura laris patrii, si cura puellae est,

      Sat sibi lar, sibi sat cara puella tulit.

Desine solliciti multo iam tempore amici

      Longius assertam destituisse fidem.

Nemo meos ultro dudum solatur amores,

20

      Deque cadunt manibus dulcia plectra meis.

Grata mihi fuerat studiorum cura meorum,

      Dum prius haec per te cura levata mea est;

Grata via est, quae saepe tulit coniuncta duorum

      Corpora, sed tecum gratior illa mihi est:

25

Littora nam postquam patriae visurus abisti,

      Omnia sunt socio facta molesta tuo.

Solve precor, quis ferre diu te possit abesse?

      Impediet cursus serior hora tuos:

Ecce in bella vides dirum consurgere Martem,

30

      Tota ciet vires Ausonis ora suas,

Nec tibi mox, si lentus eris, per bella licebit

      Te duce felicem praeteriisse viam.