Fabrizio Genesio elegiarum libellus, 1

Testo base di riferimento: T. De Marinis, A. Perosa, 1970

Cura dell'edizione digitale: S. Di Brazzano


1. elegia prima

Alphonse, Aonidum et Siculi spes maxima regni,

      Accipe cum nostris pectora nostra modis.

Non ego bella cano Latias excita per oras

      Aeraque dant raucos hic mihi nulla sonos,

5

Ast elegia suas effundit scripta querelas:

      Solvitur in lachrymas saepius illa meas.

Tempus erit, quo Musa tibi canet aemula laudes,

      Protinus et fatis eripiere tuis.

Tu modo si longi tangit te gloria saecli

10

      Insidet et cupido pectore laudis amor,

Dilige Cirrhaei vates, dux inclyte, Phoebi

      Hosque fove officiis, officiose, piis.

Hi tibi perpetuum victuro in carmine nomen

      Alphonsique canent bellica gesta ducis.

15

Concinit Atridas Smyrnaei Musa poetae

      Pellidemque simul sidera ad usque tulit;

Orpheus auricomae raptorem carmine pellis

      Extulit et reducis nomina clara viri;

Ille pium Veneris natum canit, ille perenni

20

      Scipiadas vates ornat honore suos:

Sic tua Pegaseo tolletur gloria cantu

      Aeternumque novo carmine nomen erit.

Hoc pater Augustus tituli commotus amore

      Vatibus officium praestitit usque suum.

25

Dicitur Aeacidae Macedum invidisse tyrannus:

      Scilicet in causa divus Homerus erat.

Convenit, ut magni claro sibi nomine reges

      Extinguant vitae fata severa suae;

Convenit, ut studio Phoebus non dispare sumat

30

      Munera, quo numeros personat ille graves.

Ingenui cupiunt semper sua dona labores

      Illaque sunt solis regibus apta dari:

Sit nisi principibus Musarum in tempore cura,

      Incipiant raucos edere plectra sonos.

35

Excitat ingenium siquis sua praemia vidit,

      Irritus aut propria non fuit arte labos.

Pieridas laeto, decet ut, dux, excipe vultu,

      Moxque eat ad superos nominis aura deos.

Sic praestabis avo claroque, Alphonse, parenti

40

      Et fies patrii gloria prima soli.