10. Carolus Maffeo Vegio salutem
Felix Tartara qui nigra
Ditis non tremuit, nec Rhadamanteum
Horret iudicium sua
Fidens mente bona, nec, sibi conscius,
5
Vllas pertimuit minas
Insani maris, at letus et impiger
Currens per stadium et datam
Fatis curriculo pervenit ad diem!
Felix qui, bona Diis data
10
Contentus placida corripiens manu,
Summo sacra facit Iovi
Et numquam queritur quod sibi sors mala
Contingat (miser!) aut nigro
Vicinam segetem lumine conspicit,
15
Quamvis pernimium sua
Messis fertilior ruperit horrea!
Felix qui ingenio bono
Profundis tenebris invenit abditum
Verum, nec populi levis
20
Curis aut studiis ducitur inscius!
Non illum ambitio aut honor
Torquet trigeminus, fratribus aut piis
Sevas intulerit manus
Audax, divitiis insatiabilis;
25
Sed semper choreis iuvat
Musarum cupidum nectere brachia
Nymphis et Satyris simul.
Tum certare lyre carmine consono
Thebano mage, seu mage
30
Lesboo cupias aut Teio, quibus
Princeps in Latio doctus Horatius
Vsus, sepe meas canens
Dulci dum numero ferit
Aures, continuit carmina fistula.
35
Te, Veggi, similis furor
Nuper corripuit, scribere disticha
Dum temptas avidus mihi;
Sed iam non humilis, iam pede Homerico
Heroas canis et feram
40
Reddis non licitis Colchida amoribus.
Iam iam non peries: fides
Nobis siqua manet, iam tibi laurea
Vati (nec levis auguror,
Si non posteritas venerit invida
45
Aut ingrata laboribus)
Cinget sic merito tempora Delphica.