69. ad Maecenatem
Maecenas, decus italidum et spes altera vatum,
Ecquis erit desiderio tandem modus? ecquis
Aut deus, aut quisnam propior dis otia nobis
Efficiet; dum vita recens, patiensque laborum,
5
Dum mea Pyerides spondent in carmina laurum?
Nam seu bella canam iubeas, quae gesserit Anglus
Anglus troiano genus et cognomen ab Anglo
Nescius haud fuerim, quam forti genua bello
Cesserit imperio ducis armipotentis, et Arnum
10
Exanguem iubes: tremefactum qui orbibus, agnis
Cum fluvio haesisse, et caput occuluisse sub alveo.
Nec mihi non nota est gens dura suizerum mens
Inque necem praeceps, iamdudum nescia vinci,
Anguigerum perpessa iugum, quos nesciat hostes;
15
Scilicet et pulsos violenta ex sede tyrannos?
Qua vi, quo ne astu Ligurum pacaverit oras?
Sunt quoque magnanimi longe maiora Philippi,
Nec me gesta latent; quae si vir grate reponi
Mandarique iubes monimentis, scilicet ausim
20
Iussa sequi, tu Sicelidas aliquando camoenas
Experiare; solent regum gaudere triumphis
Adsuetae, et tragico suras vincire coturno.
Tu quoque Maecenas inter celebrabere Reges
Adstabisque duci, nec te quo mutua iungit
25
Gratia, disiungam vates, tibi gloria parta est
Consilio atque fide, nec te tua candida virtus
Fraudabit, nec me immemorem imgratumque quereris,
Sed bene pro meritis longa donabere fama.
Tu modo per, si qua est in te pietasve fidesve,
30
Imponas finem votis, eademque secundes.