67. ad Ergotelen

Cum nequeat nummos, mittit tibi carmina vates,

      Tu tamen argento carmina pluris habe.

Eripiunt quemvis a mortis dente camoenae.

      Carmine vivit Itys, carmine vivit Hylas.

5

Fortunate puer, quem dilexere poetae.

      Grate puer vati, non moriere puer.

Et te sanctus amat vates, ut teque perennet

      Conatur, modo tu cur amet ille stude.

Ergo vale, Ergoteles, cari spes una parentis,

10

      Spes patria hercle puer, sed gravitate senex.