44. ad Galganum Bicum

Quod tibi tam sero mittam, Galgane, libellum

      Da veniam, mitti noluit ipse liber.

Saepe ego sic monui: dominum pete, condite codex,

      Annus abhinc agitur quod liber erro: sat est.

5

Fortunate liber, quam te leget ille libenter

      Rettulerat: lapides non mea scripta legunt.

Rettulerat: tinea potius pertundier optem

      Carcere quam tetro trudier ipse iterum.

Est et enim carcer librorum Bicia proles,

10

      Nescio quid miserum vox quoque Bica sonat.

Dixit adhuc in te iam deteriora libellus,

      Quae maledicta suo tempore, Bice, scies.

Ipse quidem volui: sic me divique deaeque

      Semper ament: libro subdere vincla tuo.

15

Fugit et effugiens alarum more papyrum

      Ventilat, et dixit: Memnia tecta peto.

Plura loquebatur: solum pervenit ad aures

      Nescio quid bici bicia bicacion.

Tunc ego: cur blese, cur es tam pingue locutus?

20

      Respondit: tali carmine dignus erat.