9.

Tempore si prisco cecinit nova carmina quisquam

      Aut opus in prosa condidit egregium,

Mox heroas illo donavit munere claros

      Vt caperet pretium non sine laude tantum:

5

Haec duo preclaros urgebant dona poetas

      Exagitant quem libet gloria dona virum,

Hinc igitur primo florebant tempore vates,

      Hinc et nostro tempore plectra tacent:

At mihi quum dederit linguam natura loquacem,

10

      Constitui nullo velle tacere modo:

Exto si musam non possim aequare Maronis,

      Sat fuerit mutos exuperasse viros,

Sed prius examen prestabit adire mearum

      Rerum: ne temere carmina nostra fovent:

15

Ergo Teri videas hunc nostrum quaeso libellum,

      Tu me formasti, tu mihi cultor eris:

A teneris annis tua sum precepta secutus

      Et sequar ad summam scilicet usque diem:

Iudicium facias nunc carmina nostra legendo

20

      An magis in rutilos sint facienda focos.

Nam potes et nostri deceat quid carminis artem

      Et tibi concessit pulcher Apollo liram,

Tu celeber vates nostro quoque clarus †

      Orator: vera doctus in arte re †

25

Tu penitus totas nugas ex o †

      Ne pigeat verusus quaeso †

Quos ubi laudaris vultu †

      Tunc ego, insurgam miles ad †

Tunc potero versus posito de corde timore

30

      Condere nam primo pectora nostra labant:

Ambigo nunc dictis placeant quae carmina condo

      Ingenium dubius vix sequor ipse meum,

Ergo Teri videas hunc nostrum quaeso libellum

      Et faveas precibus comprecor ipse meis,

35

Carminibus potero si laudem adipiscier ullam

      Laudabor: gloria Terie maior erit,

In me qui doctis ingesserit omnia verbis

      Quae sciero fontis rivulsus ipse ferar,

Carceribus noster spumantia frena remondet,

40

      Sepe ferit terram, nunc fremit hinnit equus:

Et tamen expectat feriant calcaria ventrem

      Incute iam calcar ut volet ille celer:

Sic quum presto tanget celeri pede metam

      Et referet palmam grataque dona simul.