29.

Qui sequeris summum tibi sit francisce monarcam

      Quanta salus homini contigit usque bono.

Quanta tue lasset mentis decreta modeste,

      Imo fluat cumeris prodigiosa tuis.

5

Sint ligurum populi qui te duxere superbi,

      Laude tua et vestri te venerentur avi.

Sitque tua notum Lanzanicumque per orbem,

      Calyope, ut Manthos patria vate suo.

Vrbs Patavi ut Livio Rome scriptore beato,

10

      Vt Verona suo passere leta fuit.

Hos inter vireas quatus, quem ciprica laurus

      Vmbret in accinctis rite locata comis.

Certus eram semper studium moresque putando,

      Nempe tuos magnum te meruisse situm.

15

Certus et edocto remorum verbere cimbam

      Signatum ad litus te violare tuam.

Nec minor augurio venit tibi gratia nostro,

      Quamquam sit maior munere nempe labor.

Dedaleo ingenio frenis sapientius aura

20

      Fungeris et cumis saga quescis avis.

Nec timui medio caderet tibi penna volatu,

      Mutares nomen nota ruina mari.

Sed timui invidia sotii ne flamina clausa

      Vtribus ex ruptis in tua vela darent.

25

Hoc viget in mundi pelago mihi crede periclum

      Vixque tenent positum qui tenuere sinum.

Secretus iam scriba patris titulaberis alti,

      Factus es officio maior amice tuo.

Cum quo letantes accrescimus ardua vestri

30

      Sors facit et nostrum celsius ire caput.

Vt mons alta petens cunctis prospectior imo est

      Turris ut est oculis notior alta domo,

Sic temet maior factus magis omnibus iddem

      Cerneris et multis indice visus ades.

35

Felix qui sacra Petri versaris in aula,

      Et calamo mundo spargeris usque tuo.

Materie invenere sacre quo pondera sistant,

      Iam sua, non omni rite ferenda viro.

Hectora si gravidum videas comptumque sub armis

40

      Cornipedem dices se decuisse parem.

Ne fragili positus medio pro Marte notandus

      A vitio miseri sit maculatus equi.

Sic sacra magnarum dives quoque machina rerum

      Leditur a digno non celebrata viro.

45

Quid precor his maius? Cesar regesque tetrarce

      Assiduusque deus dant tibi magna loqui.

Ergo humeris molem vestris subiisse paremque

      Gaudeo et ob pondus te renitere sacrum.

Namque tuus nostro ludit iam splendor in ere,

50

      Glorificor tanto carus adesse viro.

Nos Echate, tu Phebus eris tantumque nitescam

      Quam nostri feries lumine nempe globi,

Non opus est memorem, nostri quoque sis memor ultra

      Verus amor Lethes sugere nescit aquas.

55

Sed precor ut pedibus fuerint cum tuta monarce

      Tempora, commendes noster amice tuum.

Atque meo vestroque simul quo multa magistro

      Tergora dat frustra non bene scripta pecus.

Immo tibi postquam facta est fortuna benigna

60

      Si potes ad nostrum fac sibi verba bonum.

Vt pelagi saltem quod nunc vitavimus ultro

      Blanditias nequeam nec revidere minas.