27.

Nunc mihi Pyerides sacrarum numina rerum

      Exorate propria dicite carmen ope.

Nunc opus est tremulo citheram fervere tumultu,

      Nostra sub hemonio iudice penna venit.

5

Et venit Heuridices dulcem subiisse maritum,

      Quove sono fabricans saxa verendus erit,

Tendimus ad dominum quo non oculatior alter,

      Castalium visit per iuga sacra nemus.

Imus in examen solitis audire canentes,

10

      Auribus et phebo concomitante deas.

Scimus enim celebri letantur sidera sistro,

      Quod propria quatiunt plectra librata manu.

Vos igitur tenues calamos rubigine scabros

      Eluite, ut tantis auribus equa canant.

15

O pater insignis mundi quoque cardo ruentis

      Herculeus, virtus quo caret alma loco,

Non erat ingenii precibus sine numine nostri

      Non exorato limen adire tuum.

Est deus in tenuem nedum grandemque vocandus

20

      Materiam, et magnum cum subeatur onus.

Nescio quid maius videat nunc ytala tellus,

      Te quoque si que sint magna videre velit,

Ponimus in superos qui desperamus inertes,

      Namque solent votis sepe favere piis.

25

His igitur freti, et vobis qui parcere nostis

      Mictimus in vestrum carmina nostra larem.

Quo quid agent querens, tanto quoque territa patre,

      Incipient tremulo verba notare sono.

Salve digne deo, natura mirus et arte,

30

      Musarum cultor, spes sine labe bonis,

Cuius habent mores hominum quodcumque beatum est

      De † Bartholomee sacri,

Ille novus vester facie sed mente vetustus

      Oscula dat pedibus nostra per ora tuis.

35

Semilocuta cadent tales libantia vestros,

      Obvia ni celeret sacra levare manus,

Interrupta parum, repetent exordia, mictit

      Nos qui cum fatis bella perenne gerit,

Ille quidem magni genitus Nasonis in urbe.

40

      Quem neque Thespiades, tersaque vita iuvat.

Qui scelere astrorum proprio non crimine passus

      Gaudet in adversis que sibi facta ruent.

Dissicit ut medius nubes sitibundus Apollo,

      Sic mendax verum diffugit usque virum.

45

Hec alias venerande pater spes optima de te

      Sumpta mihi nihilum iam dubitare facit.

Est satis ad verum concors super omnia rumor

      Hoc solet interdum dicere plura deus.

Augurer in populis de te concordibus una

50

      Vixero suspiciam vos meliore gradu.

Tunc Mars bissena languescet in ede cathenis,

      Iuppiter in quarta rectus et almus erit.

Doctus ab hoc celebres fundet Cillenius actus

      Et melior vobis serviet usque polus.

55

Tunc profuge Latio Muse vatesque redibunt.

      Auribus astersis organa diva canent.

En erit illa dies orbi certumque futura?

      En veniet citius quod mea membra cadant?

Iam peperit frondes Peneya virgo sacratas

60

      Que rediment aliquas te faciente comas.

O pater ut frigent multorum magna virorum

      Ingenia, et digne non venerata latent.

Artes nutrit honor, cuntos quoque gloria vexat

      Ad studia, infamis spernitur usque labor.

65

Est mihi ni fallor mundus sine nempe poeta,

      Elingue ut comptum cetera membra caput,

Tu dabis omnipotens reparato vate loquatur,

      Quo vos perpetuo gens oritura colet,

Qui sapiunt melius defraudant verba procellis,

70

      Philidos ut redeat floriger almus amor.

Nos humiles austris largimur nostra quibusvis

      Carbasa, per pelagus forte coactus eo.

Sacra quies Musis fatis non facta malignis,

      Convenit, heu quassa vexor ubique rate.

75

Nullus adest nobis sotius, fauctorque libellus,

      Omnia dat nostrum, sed dubitanda caput.

Ah quotiens meliora puto scribenda petendo,

      Que revidenda forent, si posuisse velim.

Sic quoque contingit scribam que scribere nollem,

80

      Queve velim nequeam, deteriora sequar.

Nil passum legimus pravique fuisse Maronem,

      Et tamen Eneydos non bene fisus obit.

In requie Naso scripsit mutando figuras,

      Et timuit tantum ne pateretur opus.

85

Milia succurrent hominum quos fata bearunt,

      Scribentes tenuit quos pius iste timor.

Quid faciam, cupitis librorum pauper et artis,

      Casibus et solum dives ad usque malis?

Certe ego non possum quicquam nisi culpa venire

90

      Peccandi at venie plurima causa favet.

Cur igitur scribam claris nigrandus in aulis?

      Ingenium rapiant ne omne sinistra meum.

Tempus erit forsan, mentem quod torquet aventem

      Quo tibi supremo plurima rite canam.

95

Atque vale, dicam multos elegia soles.

      Tecum egi, iam me sidera leta vocant.

Disparibus non est pedibus nunc tendere nostrum,

      Nostra decent parilem fata novata gradum.

Sed tibi quid dicam tandem spectabis heros,

100

      Nescio quam qui sim vester et usque precor.

Et properet tempus, quo sim certissimus augur

      Omina verificet iam tibi nostra deus,

Sit tamen ille dato fatorum tempore plenus

      Quem sequeris primi sit tibi vita viri.