Giovanni Quatrario bursa exilii, 24

Testo base di riferimento: G. Pansa, 1912

Cura dell'edizione digitale: Federica Giacomin


24.

Mictitur ex animo, cupias Francisce salutem,

      Gloria romane nunc regionis agens,

A quo nempe rogas? Merito tuus ille Iohannes

      Pelignus recolas destinat ille tuus,

5

Cui spes et ratio, si quo fortuna moratur

      Obice, dant mediis non timuisse malis,

Hec sileant, rem quippe tibi falerisque remotis

      Ordiar, ast aliis insinuasse licet.

Dic mihi, ni caveas de te qui credis in astris,

10

      Consulitur, quidnam conscia musa refert?

Scimus enim laribus consistit urnula divis,

      Consilii non est pars minor ipsa Iovis,

Dimidius vestri fervor quos miscet honestus

      Solicitor tecum queque ferenda pati.

15

Non tu solus, non integer altera vestri

      Pars ego, tu melior altera nempe mei.

Sic tibi me poterit quicquam secernere mistum

      Quantum luce sua vellitur usque iubar.

Quantum vel corpus dum sit vitale regente,

20

      Hos arctus scindi, membraque mente queat.

Preteritis novi tua tempora fracta sinistris,

      Hic sumus at quidnam vita futura putat?

Sis memor elapsi venienti consule fato,

      Nunquam parma bonis reiicienda viris.

25

Priamides summus quanam iacuisset ab hasta,

      Ni foret a tuto cautio pulsa duce.

Dat negligens vires fortune vita maligne,

      Nos facimus nostris organa sepe malis.

Non est quanta patet male sanaque gentibus illa,

30

      Sepius est ratio qua superata dolet.

Esto quod et crebos e celso fulminet ignes

      Damnatum redimunt antra parata caput.

Aspersit nigris urne fortuna lapillis

      Thesea gnosiace quo foret esca fere.

35

Flebilibus cessit cretam moriturus Athenis,

      Mente putans certam vincere posse necem.

Affluit edocto virtus documenta peregit,

      Magnanimus dux, spe non minor ipse data.

Intravit cecis sinuatam erroribus edem,

40

      Plura quid? Occidit semibovemque virum.

Abstulit a patria rediens sua funera victor,

      Que fuerant aliis, sorte cadente viris.

Cernis ut a tenui pereat fortuna paratu

      Filum nempe duci laurus et ofa fuit.

45

Egide quid fuerat Pallas tardanda sinistro

      Ni foret ut cece spargeret arma dee.

Sed feriat certo signatum vulnere pectus

      Ferratum ledit queque sagicta minus.

Concedam quidcumque volunt ratione carentes,

50

      Non est decreto posse carere suo.

Omnis nempe mali sapiens duo pessima vitat,

      Nolle pati et mestas extimuisse vices.

Hec duo sunt pene potiora nefanda ferende

      Ad nichilumque istis dissotiata redit.

55

O miserum vulgus solum quod nomine mortis

      Aut moritur faciem vel morientis habet,

Ille ducum vates graiorum Adrasticus augur

      Prosilit in bararum sorte volente libens.

Non opus aurigis ruituros pellere secum

60

      Cornipedes calcar mortis et auctor erat.

Quid Mutius? Voti vacuam stillare coegit

      Ante oculos hostis letus in igne manum.

Curtius horribili iecit se promptus hiatu,

      Nullus in egregio palluit ore timor.

65

Sorte sub hac nati quo sic voluere perire

      Corpore sed laudis robore semper erunt.

O quantis rueret lacrimis plebs degener orco

      Amphirae tuo Curtius inque tuo.

Quot querulos tractus si quo manus ordine flammis

70

      Comburenda foret sanguine cassa daret.

Nec me damnabis quoniam me iudice mentes

      Fortune iussu quod voluere volunt

Tunc his desistam quando cessabis ab illa

      Qua satis irascens hanc ratione deam,

75

Quo rem dedussi videas, videamus uterque.

      Vt sint ad nostrum fata maligna decus,

Vt sacra Calyope vulgo nos sedet inerti,

      Misceat in celebres sorte necante viros,

Cardinibus mundi ut fit sit venerata poesis,

80

      Pro precio nobis accipiatur honor.

Vitetur si posse datur Randusia nequam

      Si minus a clipeo sit mediante dolus.

Vel si forte nichil patulos defenderet artus

      Mens excelsa malum rideat ipsa suum.

85

Funera sepe meo de se tot scripta poete

      Miror, et ut cignus multa querendo mori.

Cesaris ob nutum civili morte perempto

      Vivere lex melior philosophia dabat,

Ingenium multis animo disiungitur ulnis

90

      Celeste hoc illi terreus ille fuit.

Tu valeas, si nosse cupis cur prospera nobis

      Fortuna indicta est, nescio que sit avis.

Miraris fortasse legens quod culmine montis

      Mutus agam patuli, multa ferenda forent.

95

Phoebum video celum mundumque docentem

      Nescio qua hic solus sit mihi sorte liber.

Autumo te proprio offendent mea scripta fiano,

      Quod Soracte retro respicit ante Tibrim.