18.

O mihi qui rebus plaudebas ante secundis

      Sit tibi quam de me missa merere salus.

Sint tibi consimiles vestri cum tempus amantes,

      Fata dabunt forsan quale dedere mihi.

5

Non audet calamus totiens quem damona scripsit,

      Nomine delusus te maculare tuo.

Nec tua me levitas faciet levitate notandum,

      Mancipium fati semper itura fides.

Nec patriam reteget ne sit te crimine lesa,

10

      Qua dominos magnos te patiente colo.

Dico quidem dicamque deo mihi teste, benignos

      Te preter vidi quolibet orbe viros.

Invenit fortuna mihi transversa favores,

      Semirutam pelago qui tenuere ratem.

15

Qui numquam zephiris viderunt vela benignis,

      Nostra per horribiles sustinere nothos,

Per quoscumque sinus rapido volvebar ab amne,

      Vidi porrectas voce favente manus.

Strictius a sacra, caperer cum perditus una

20

      Consulis ut linquar preda ferenda mari.

Ille sed ammirans tanto te scelere vinci

      Ingemit atque pium fortius egit opus,

Non hos nempe malos mores feritatis habebit

      Barbarus aut quevis gens inimica dei.

25

Quid ferius penis? Penos naufragia mulcent,

      Et norunt miseris ferre salutis opem.

Te Maro iam docuit, ponuntque ferocia peni

      Corda volvente deo, si tibi sacra manent,

Sed manet exemplum Palinuri gentisque maligne,

30

      Ereptum pelago quem dedit ipsa neci.

Hac pietate tibi faveat tellusque polusque,

      Cum, quod erit forsan, casibus alter eris,

Cum tua quam sequeris diffami flamine prora,

      In puppim refluet flatibus icta bonis.

35

Sed me preveniat citius mors effera ritu,

      Nestora quam vincam temporis orbe tuo.

Ac querulum veniat forti hoc a pectore carmen

      Quam mihi sit vestrum falsus amena canam.

Tu legis egregios morum male docte libellos,

40

      Et laudas populis queque notanda putas,

Nec pudet in socios tamen peccare cadentes,

      Vt mediis addas pondera falsus aquis.

Falsa genu vero respondes tibia nostro,

      Quam gratas docuit restituisse vices.

45

Vota tuum nichilum minuunt quoque crimen amici,

      Que mihi depresso te nocuisse volunt.

O quantum posuisse fuit te temporis, ut nos

      Auderes quovis ledere iudicio.

Scrinia quot fuerant numis oneranda malignis

50

      Ante forem telis quam pia carta tuis.

Si fors ex tenui fieres quoque rectore consul,

      Non fuit in tantum te cecidisse nefas.

Protinus ex magno fieres si consule rector,

      Prefuerat turpi proposuisse fidem.

55

Sed pereat quisquis pretio detractat amicum,

      Hunc deus efficiat qui polinestor erat.

At quia mos fraudis vetus est nocuisse sub umbris

      Credideras ictus me latuisse tuos.

Sed magnum est adeo ingenium pacientis, et omni

60

      Repperit olfatu qua nocuere via,

Legi te scriptum crucibus cum mille refectis,

      Vix mihi sed tandem te reor esse malum.

Brachia tunc nobis ceciderunt utpote rami,

      Cortice qui pendent vulnere succidui,

65

Dirigui immotis oculis vox ore resedit,

      Qualis in exanimi marmore ymago solet,

Vidi ego cum totis volitantem nubibus austrum

      Quem superis Aquilo viribus orbe fugat.

Tu memor accipias forsan revidebimur ambo,

70

      Inque vicem melior spiritus ire parat.