16.

Salve digne pater meritis quem fama per Vrbem

      Tollit et in senium docta iuventa tulit.

Cuius ab ingenuis aliud tibi nomen inheret

      Ditibus et Paulus mirus ubique viges.

5

Ille ego qui vestros adii quandoque penates,

      Felices domino teque saluto suo.

Quem genuit clarus ceu scripsit Sulmo poeta,

      Qui gelidis blandus semper abundat aquis.

Cogit amor valido quondam bene sumptus honesto,

10

      Vt dubitem quonam sydere visus agas.

Que fortuna domo iubeat, taceat ne podagra,

      An vigil in querulo te facit esse lare.

An quid plus animum nobis castigat amantem,

      Mortibus a tantis fors tua salva manet?

15

Vivitur a nato videat qui sera parentis

      Funera, et in prolem te creet ipse suam.

An tua sunt aliquo venerata limina lecto

      Quo nisi spiritibus membra relicta iacent?

Sit deus in vestros oculos malasque benignus

20

      Funere ne faciat te gemuisse senem.

Sed si forte pater mortis tangaris ab arcu,

      Ostendas clipeum non tua membra pati.

Vt sacra canities invictos sorte vetustos

      Romulidas monstret non periisse simul.

25

Temperet a tantis romanus pectora scissus

      Planctibus et nullus tinxerit ora cruor.

Non decet iste viros plangor, vix femina pulcre

      Sat luit, et carpit sinciput ora secat.

Sed si forte sciant quoniam pro morte Quirini

30

      Hersilia est lacrimis fons liquefacta novus.

Abstinuisse volent mediis ne forte liquescant

      Luctibus et subito pocula facta fluant.

Aut metuent, Climenes nati nam turba sororum

      Eridanis iuxta populus astat aquas.

35

Cum peterent frustra e celo phetonta ruentem

      Absortum fluvio, condoluere nimis.

Nudus pelle sua devictus Marsia phebo,

      Non unguenta petens luctibus amnis adest.

Nec dubitent, nec mente putent, ne fabula fiant,

40

      Codicibus priscis annumeranda satis.

Tu quoque fac valeas, hominis defende figuram,

      Ne fias aliud quam quid es ipse cave.

Nosti equidem multos nedum qui busta suorum

      Fortiter ast propriam sostinuere necem.

45

Et rescribe precor dubio, ne forte silendo,

      Crediderim manes carmen adisse meum.