Elegiacum Ia. V. Sletlt ad Christum pro remissione omnium et gravissimorum peccatorum
Christe Dei Patris non enarrabile verbum,
Perpetua genitus qui deitate cluis;
Humanum misere ne prorsus plasma periret,
Ne moriens stygias ingrederetur aquas.
5
E caelo penetras benedicte virginis alvum
Nasceris ablueris sacraque verba doces.
Das aegris placidam mira virtute salutem
Nec dedignaris tristia multa pati.
Dira crucis tandem pro me tormenta subisti
10
Praebens tortori corpora tota fero.
Quicquid in horribiles poterat confingere poenas
Mansuetae passus more bidentis eras
Vt me de Stygia posses salvare palude
Inque paterna mihi regna pateret iter,
15
Tantus amor pietasque ingens dilectio tanta
Excidat a firmo pectore Christe meo
Anne mea labi poterunt hi mente dolores
Lancea, crux, clavi, sputa, flagella, vepres?
Absit ut ingratus tanto bone Christe labori
20
Non videat lachrimas fundere saepe meas;
Absit ut in veteris recidam vestigia vitae,
Absit ut has spinas vinclaque semper amen
Multa quidem feci quae me fecisse rubesco
Et totiens animam commaculasse pudet.
25
Heu pudet in vitium quodvis ignaviter isse,
Hei mihi cur praeceps in mala quaeque rui?
Nam nisi firma tuae mihi spes esset pietatis
Exanimis ratio victa timore cadat.
At tu dixisti o verax sapientia patris
30
Pravorum mortem displicuisse tibi
Verum malle suam quemvis reparare salutem
Contritumque animum te neque respuere.
Nunc ego peccato vitiorum pondere passus
Accelerans placidam (te rogo) confer opem.
35
Quo non est maior toto peccator in orbe,
Non tamen abieci spemque fidemque meam.
Da veniam misero, cor dilue crimina tolle;
Aspergar Christi sanguine, mundus ero.
Tende manu tremula praesens sit dextra petenti
40
Vltro qui cecidi te peto sponte leva.
Suscipe me profugum, vertentem terga require,
Denuo fac portem militis arma tui.
Iam mecum statui iam iam libet et me mens est
Quae tibi displiceant abstinuisse deus.
45
Tu modo praesidium dux princeps et pater adsis
Et tua sit mecum gratia summe Iesu.
Redde mihi vires pugnare viriliter opto
In bellum spretis hostibus ire libet.
Corpore dum tenero mens immortalis abibit
50
Morsque volet sensus eripuisse meos
Sis precor o Iesu ductor fidusque patronus
Teque auctore meus spiritus astra petat.