Gian Domenico Cancianini epigrammata 3, 129

Testo base di riferimento: Graziella Marino, tesi di laurea Università degli studi di Trieste, 1970-1971

Cura dell'edizione digitale: Barbara Zlobec


129. nonnulla Henrici, Cancianini Iani Dominici
Cancianini fratris unici carmina
ad illustrissimum dominum Andraeam Contarenum
tunc Coloniae praesidem

Et linguae, et citharae sonum

T carminibus dum siet additus

Finis, stet procul infimum

Vulgus; nam Venetum grande decus cano.

5

Arenam numerat maris,

Contarene, tuas dicere qui volet

Laudes innumerabiles,

Nomen resque tuae perspicue ut monent.

Summo lapsus ab aethere,

10

Huc cum iustitia crederis et fide:

Quacunque ingraederis, Polus

Ningit flore novo, atque omnigenis rosis.

Plenis copia cornibus

Spargit divitias et hinc abit.

15

Hinc quodcunque nocet, fugit:

Et multo melius nox nitet et dies

Vt nunc te columen sibi

Grata mente colit fide Colonia:

Sic te postmodo Nerei

20

Vrbs sit laeta suo maxima Principe.