30. ad clarissimum virum Laurentium Massam
ode tricesima

Me nulla laurus, nulla alia hac magis

Iuvat Corona, quem mihi Delius

Donavit ipsa nocte Apollo

Coniugii, thalamisque primis.

5

En Massa, sponsus, te et recinens lyra

Exulto Musis. Carmina percipe

Te sic colentis iam libente

Aure fave studiisque magnis.

Te fama dudum, Musaque nobilis

10

Nostras ad auras pertulit, et polum

Qua attingis ingens, clara virtus;

Nec tamen elicuere cantus.

At nunc movet quis tam subito? Tuus

Paulinus ille Fabius, et meus,

15

Mihi sororem qui dicavit

Connubio stabilem marito.

Circumfluentis te Domina aequoris

Miratur unum: pectoris intima

Arcana promens, illa credit

20

Cuncta tibi, sibi consulenti.

Arion alter pectine eburneo

Delphinas inter, carmina dividens

Vires supremas tu Leonis

Aligeri, resonasque facta.

25

Terram ut iacentem et marmora naufraga,

Coelique tractus possidet, aureus

Regnator: Astroeam atque Pacem

Vt colit, ut fovet, ut tuetur.

Tuae senectae saecula Nestoris

30

Addat benigno numine Iuppiter;

Quin rectus incedas, valensque,

Dum Veneta Vrbs sine fine regnat

Vide calenti quam mihi, maxima

Fervet voluntas, haec tibi pangere:

35

Non me aere frigus, non cubile

Nec tenuit nova dulcis uxor.