15. de canibus ode decima quinta

Quae fabuloso carmine concinunt

Vates priores, quae resonans lyra

Mendacia aegri: furta Martis

Mulciber explicuisse solem.

5

Audite verum: non ego inania

Dicam sonoro, credite, barbito.

Res clara, sertis: quae et videtur

Et canibus quam odiosa durat

Sed scite primum, hoc nomine dicier

10

Vulcanum, ob illud, quod sibi vult Canem

Sic antecedit claudicantem

Pervigil assidue Molossus.

Ex officina dum it cubitum Faber

Lassus strepenti: praevius en comes

15

Armis patentem cernit, arcis

Suppositam et Venerem in cubili

Martem putavit (credere sic volo)

Inferre mortem tunc Dominae et

Quo illum subantem dente, stringit

20

Ac separat, dominoque pandit.

Distracto ab ipsa excadet adultero

Maritatur candida Lemny:

Nodo tenaci iussit omnes

Inde canes misere coire.

25

Vt fuste duro turba procax eos

Laxisque multis non sine risibus

Divellat adversos, et ipsos

Deserat implicitos voluptas.

Non ergo Apollo dulcia, sed canis

30

Furta indicavit. Discite, discite

Canes fideles, hosque habere,

Coniugibus vitreis dicati.