1. ad Marcum Antonium Nicoletum

Laeta iuventus abit † dum curva senectus,

      Frigida quam sternunt flumina Pieridum,

Sustinet hanc Bacchus tribuens multissima dona,

      Hinc modo sectantur Bacchia castra senes;

5

Cum mea membra igitur premere importuna senectus

      Incipiat, sequor haec, Pegasidas fugiens.

Tu quoque, Prapoti, decus immortale, relictis

      Fontibus Aonidum haec, Nicolete, colas.

Vina solent cunctos homines fecisse disertos,

10

      Hinc cito, culte, feras huc, Nicolete, pedem.

Te vocat Vlvinus, vita Canussius ipsa

      Carior atque oculis, huc Nicolete veni,

Te quoque facundus Ludovicus Brandius orat.

      Quid dubitas latices linquere Castalios?

15

Hos, venerande Pater, linquas Noacutia visas

      Arva, ubi nunc Bacchus gaudet, ovansque chorus.