42. AD SE IPSVM

Si te despectum sentis misere atque superbe

      Indignisque habitum perspicis esse modis,

Et frustra cecidisse tibi tua verba precesque

      In cassumque oculos illacrymasse tuos,

5

Ecquae praeterea fastus iam signa moraris

      Illius? ecquidnam, quo movearis, erit?

Ni te tanta movet, Bargaee, superbia, ni te

      Contemptum, debes cui minus esse, doles?

Ergo age, siquando patientia victa dolori

10

      Cedit et ultorem suscitat ira animum,

Obdura, o, tandem et fastidia desine ferre,

      Cuius te immerito perditus ussit amor.

Nec te irrideri patiare inhonestius, et, quae

      Fecisti misere tanto in amore miser,

15

Omnia nunc tandem oblitus committe procellis,

      Nec posthac, quae te non amat, ullus amet.