20. AD SODALES

Amici unanimes mei sodales,

Sodales lepidi et boni et venusti,

Atque iidem tamen improbi helluones,

Harenis Libyae siticulosis

5

Potores bibuli magis, magisque

Post vini calices meracioris

Madentes viola rosaque, tristes

Quae passa est pluvias procacis Austri;

Iidemque anseribus ciconiisque

10

Atque onocrotalis voraciores,

Quippe incredibili sagacitate,

Vt boni leporem canes latentem,

Nunc Chios latices cadis repostos,

Nunc convivia lauta quaeritatis:

15

An vos Angelium putatis esse

Vnum forte aliquem beatiorum,

Quem nunc vos miserum comesse vultis?

Nam quod mirifico culina odore

Fragravit mihi nuper: appararat

20

Apud me Iovius meus sodalis

Coenam candidulae suae puellae.

Non (inquam) Iovius severioris

Auctor historiae: senecta nanque hunc

Scribentem assidue occupavit, ut iam

25

Praeduros nequeat movere lumbos;

Sed is, qui numeris Catullianis

Ad coelum didicit vocare amores,

Atque unus teneras amat puellas,

Quantum qui pote deperire amando.

30

Quod si idem facitis, licebit omnes

Domi lautius esse quotquot estis

Meae. Sin minus, hinc abite cuncti,

Sodales nimis improbi helluones.