19. AD IOSEPHVM IOVAM

Abisti ne igitur Iova? et sodales

Liquisti unanimes diu abfuturus

A nobis procul? et reversionem

Adhuc diceris apparare nullam,

5

Vt Minutulo et ipse tu fruaris

Et Minutulus ipse te fruatur,

Atque in alloquio tuo parumper

A cura requiescat intimumque

Moerorem minuens levetur, in quo

10

Iandudum iacuit miser, diesque

Ac noctes lachrymis genas gravique

Cor desiderii peresus aestu,

Et quidem meritissimo: quod a se

Ablatum veterem optimumque amicum

15

Aut fratrem potius videt gemellum,

Quem mira pietate prosecutus

Plus quam seque suosque amavit omnes,

Quemque participem sui doloris,

Suae et laetitiae volebat esse

20

Quicquid acciderat boni malive;

Qui cum tam procul a domo et propinquis

Longinqua in regione Galliarum

Magno vixit amore copulatus,

Vt uni modo cogitationes

25

Suas crederet intimosque sensus.

Sive ergo, o Iova, et integri bonique

Amici bonus integerque amicus

Caussa nunc abes ipse, sive ut istic

Omnes liberius sequare Musas

30

Et colas studia una litterarum,

Sis nostri memor usque; gratiaeque

Puta iam appositum tibi perenni

Lambino siquidem Minutoloque

Meo nomine dixeris salutem.

35

Vale mi Iova et, ut soles, me amato.