4. AD IVLIVM CAMILLVM

Non tam, cum queritur sub veteri trabe

Ac deplorat Ityn carmine, barbari

Ales coniugii questa libidinem

Flevit dulciloquis modis;

5

Nec tam caeruleis fluctibus obrutum

Iactari Zephyris Alcyone viri

Corpus perstreperet dum mare, tristibus

Rupit littora vocibus:

Quam dulce Aoniis quod penetralibus

10

Promptum visceribus fundis ab intimis

Carmen, Iule, suo cum tibi Cynthius

Implet pectora numine.

Testaturque adeo Melpomene nihil

(Quanquam Pindaricos Graecia nobiles

15

Miretur numeros) pectine gratius,

Quo pulsas Latiam chelym

Atque ad te Satyros undique pertrahis

Sylvarumque sacrum numen Oreadas,

Sive illae Arcadii culmina Maenali,

20

Seu servant iuga Caucasi.

Quid mirandum igitur si tibi Graecia

Assurgens patrios docta refert modos

Acceptos, Clario qui duce Apolline

Tendas altus in aethera?

25

Dum rides fugientem Iovis alitem,

Quae Gallos Italis perspicit undique

Stipatos ducibus dira minantibus,

Ne foedam properet fugam,

Ac tandem Ausonios improba liberet

30

Pressos imperio non tolerabili,

Et sese Hesperios abdat in ultimos

Extremi Oceani accolas;

Dum magnas Superis carmine gratias

Reddis laetitiisque omnibus exilis

35

Radices quod agunt aurea lilia

Nostris in regionibus,

Quae concussa diu (pro dolor) horridis

Austris et pluviis incipiunt suis

Afflari Zephyris, ut caput efferant

40

In fulgentia sidera.

Sic, o sic faveant numine prosperi

Dii, quaecunque videt Phoebus ab aethere

Dum vectus peragrat cuncta iugalibus,

Ramis omnia contegant.

45

Sed ne nostra tuis auribus obstrepant

Importuna nimis, dum sacra Palladi

Curas assiduus Socraticas terens

Chartas, Pieriis modum

Impono numeris. Nanque ita Cynthius,

50

Audacem tenui pectine dum liram

Pulsarem, monuit; denique pectore

Cessit numen ab intimo.