20. AD MARIVM COLVMNAM DE PORRO CANE

Quem dono catulum mihi dedisti

Ablatum uberibus suae parentis,

Columna o decus omnium Quiritum,

Martis unica spes Apollinisque,

5

Scis me (quod puto) nominasse Porrum:

Idem, ac si Cicero Latiniore

Verbo aut Varro Terentius vocasset

Verrucam. Atque ego non negem futurum id

Fuisse aptius elegantiusque.

10

Verum haec me duo terruere, quae sunt

Et magnae et gravis aestimationis.

Vnum (quod merito fuit timendum)

Is ne intelligeret parum Latine,

Qui Roma procul urbe natus esset.

15

Alterum (quod et ipse non negabis,

Quando est ponderis haud minoris atque

Minori haud vigilantia cavendam)

Ne, si perciperet vocabulumque hoc

Et verbum vetus, efficaxque et altum

20

Lectumque e Latio, nimis superbe

Sese mox gereret domi forisque:

Ceu si progenies foret Sabinae,

Aut Marsae canis Apulaeve, siquam

Ipse in deliciis habere suesset

25

Maximus Fabius tuus tribulis,

Qui passus facile et libenter olim est

Verrucosus ab omnibus vocari.

Vtrumvis igitur, Mari, accidisset,

Nimirum pariter vel hoc vel illud,

30

Tulissem aegro animo et nimis molesto.

Ergo mi libuit vocare Porrum.

Ac ne forte alicui probo et pudenti

(Quod vulgo fieri solet) viderer

Mendax et nimium fuisse ineptus,

35

Nunc illi geminae labris in ipsis

Verrucae intumuere derepente,

Quae videlicet indicant aperte,

Et palam memorantque praedicantque,

Cum magno meo honore gloriaque

40

Cum vera propriaque, deligendis

Me in praenominibus videre multum.