67. AD RANERIVM BOCCAM

Qui cupis aeternum laudis praecerpere fructum

      Et tenebras numquam mortis obire malas,

Virginibus da te Aoniis, quae flumina propter

      Permessi assidue carmina docta canunt.

5

Sic tibi sublimi contingere vertice coelum

      Et dabitur Divum nectare posse frui;

Vnde ipse immortale aevum iam nactus et exsors,

      Nominis effugies funera acerba tui.

O felicem igitur fortunatumque laborem,

10

      Cuius ope a mortis lege solutus eas.