64. IN CACVLAM

Cacula tam placet ipse sibi, tam se ipse celebrat,

      Quam, qui se magnis vatibus esse parem

Credit, quod tantum conscripto epigrammate, quemdam

      Terruit e doctis conspicuisque viris,

5

Ne tractaret idem, quod iam tractaverat ipse,

      Deplorans Pepuli funera acerba ducis,

Quem primae primo versantem in flore iuventae,

      Eximiisque auctum dotibus ingenii

Et praestantem armis et nobilitate potentem,

10

      Improba mors campos misit ad Elysios

Ante diem, longam tam dignum vivere vitam,

      Quam sunt istius carmina digna mori

Aeternisque tegi tenebris et nocte profunda,

      Et mergi obscuris cuncta voraginibus.

15

Quare Cacula se fallit. Nam, qui sua non vult

      Conferri ipsius carmina carminibus,

Impuri metuit propter contagia versus,

      Ne qua suis labes haereat in numeris,

Ac se postilla Parnassi e vertice sacro

20

      Musae furcillis praecipitem eiiciant.