61. IN EIVSDEM OBITVM

Non te tam pulchro spoliatum corpore tamque

      Orbatum innumeris flemus abisse bonis

Ioanne: nam cui Superi non ulla negarunt

      Dona, super coelum, quod peteretur, erat.

5

Nos ipsos ipsi flemus, qui amisimus in te,

      Quantum nulla umquam secula restituant.

O fragilem fortunam hominum! quam saepe repente

      In primo spatii limine lapsa ruit.