40. AD PHILOMELAM AVEM

Ne cantus Philomela tuos, ne proiice ad auras.

      Has quercus, haec tu robora dura fuge.

Nec te decipiat, blandis quod saepe Napaeis

      Ornarit varium querna corona caput.

5

Hi tibi dum rami fundunt e cortice viscum,

      Exitium miserae perniciemque parant.

Sunt virides Bacchi vites, est proxima myrtus,

      Intra quas versus dicere tuta potes.

Auratae teneris pendent e vitibus uvae,

10

      Myrtus odoratas spargit opaca comas.

Adde quod et numeros et dulcia carmina vatum

      Et Venus et toto pectore Bacchus amant.