39. AD BONAM VALETVDINEM

Si genio indulsi, si vitam suaviter omnem

      Traduxi, nostram dum colis ipsa domum,

O, quam circumeunt unam lususque iocique,

      Et cum lasciva matre protervus Amor:

5

Hunc mihi da tetrum e membris deponere morbum,

      Qui cunctas imo pectore laetitias

Expulit et, centum inducens uno agmine curas,

      Mirificis mentem ludit imaginibus.

Da tetram hanc pestem, toto quae corpore saevit

10

      Improba, in extremos reiicere usque Getas.

Et te redde mihi: spargam mox floribus aram

      Ipse tuam et multa limina sancta rosa.