32. AD ANTONIVM CIOFIVM I.C.

Quas te horas vitae genio tribuisse Ciofi,

      Vixisse et quando dicere te potero?

Numquam equidem. Nam te modo ius civile Quiritum

      Explanandi ad se publica cura rapit;

5

Et modo solventem dubiarum aenigmata legum

      Sevocat a nobis nobile Gymnasium.

Quin etiam interdum turba importuna clientum

      Obsidet, atque domi detinet assiduum:

Vt suspirandi nullum nullumque iocandi

10

      Momentum videam temporis esse super.

O vere studium sibi inutile, quod requietem

      Nusquam habet ipsum, aliis quam peperisse solet.