19. AD LAVRENTIVM IACOMINIVM

Laurenti, o pulchris virtutum insignibus aucte,

      O, et Tyrrheni flos et ocelle soli.

Quid prius ipse in te mirer? studii ne labores?

      Queis tibi sublimem sternis ad astra viam.

5

An vero ingenium? cuius vim saepe sororum

      Aonidum dulces obstupuere chori.

Externas quoniam dotes, quibus affluis, ipse

      Consuesti haud propriis adnumerare bonis.

Ast ego, cui virtus summis est proxima Divis,

10

      Illa prius, mox haec singula suspicio.

Omnia namque in te qui non miratur amatque,

      Quaeque tacens novit dissimulare potest,

Ille uni sibi vim nimirum iniurius affert

      Splendidaque invidiae dat documenta suae.