10. DE LVSCINIA AVE

Luscinia in summo consueta quiescere ramo,

      Cui vitem agricolae iunxerat ante manus;

Dum partim somno indulget, partim excita cantu

      Exercet questus irrequieta suos,

5

Capreolis alte serpentibus, unde racemi

      Pendentes stabili sustineantur ope,

Vinciri crura imprudens non sensit et arcte

      Innecti alterutri vincula dura pedi.

Quo decepta dolo et detexto in vimine clausa,

10

      Conticuit multos moesta silensque dies.

Delicias sedenim postquam sese esse puellae

      Vidit et a rosea pascier usque manu,

Facta loquax iterum cantus integrat amicos,

      Et dominae somnis obsequiosa favet.