2. AD VESPASIANVM GONZAGAM DVCEM SABLONETAE

Innumeros potui merito Gonzaga labores,

      Aestusque et brumae frigora dura pati,

Sive per horrentis Pindi iuga, sive per Haemi

      Anfractus varia persequor arte feras:

5

Cum modo tantum in me decoris, cum tanta redundet

      Gloria, cum tantus tamque petendus honos,

Quantum et quale decus, quanta est ea gloria, quantus,

      Qui mihi vel vita est carior unus, honos,

Dum dignum statuis, quem per nemora alta sequaris,

10

      Qua nulli e nostris contigit ire via.

Hunc tu igitur si non plane reprehenderis, ipse

      Conatum incipiam iure ego amare meum.

Namque uni placuisse tibi quibus evenit, iisdem

      Evenit, ut placeant iam sine fraude sibi.