243. ad eandem

Dum parere heu sobolem credis dulcissima coniux,

      Quot lacrymas moriens, quantaque damna paris?

Per te ego dicebar felix, per te quoque dicar

      Infelix omni tempore morte tua.

5

Et tamen ah miseri vitali vescimur aura,

      Cum nostri tecum pars melior iaceat.

Quid moror? En tumulo vivum me condite, siqua est

      O pietas, quando non obiisse datur.