67. ad Antonium Sebastianum Minturnum
Crotoniatarum pontificem

Linque iam vulgi strepitum profani,

Linque ventosam patriam forumque;

Vive nunc paulum tibi: pelle et atra

Nubila mente.

5

Aegla te ad mensam viridem reposcit,

Pauperes ad divitias agelli.

Dives est multis epularum ad usum

Hortulus herbis.

Est mihi, quamvis gelido December

10

Imbre tellurem penetrarit imam,

Est, licet flatu rigeant perusta

Arva nivali,

Multa vis florum, atque olerum: est in hortis

Angulus, quem nec pede Faunus unquam

15

Conterit, per dum sequitur Napaeas

Florea prata.

Est mihi eruca, est mihi menta, quae iam

Suscitent tardam Venerem, ac palatum:

Est et in primis patriis amica

20

Brassica campis.

Nil nocens caepa est, male nil olenti est

Allium fibra: poterit puella

Quod pati, haud sponda recubans suprema,

Quod simul esse.

25

Sunt mihi (quamvis penus omne nil sit)

Multa durati sale terga porci;

Est capus passa bene fartus uva,

Est tener haedus,

Quem manus nostri rapuit coloni

30

Matris a pingui modo lacte, nunc et

Parvus (haud fallo) mihi verna odoro

Gramine pascit.

Quin licet plenus mihi non vetusti

Sit cadus Graeci, neque sit Cirellae,

35

Nec Masaquanae mihi blanda, nec sint

Vina Vesevi;

Sunt tamen quae Pausilypus dat, et quae

Dives arbusti mihi Faustiana

Mittit antiquo lare, culta ruris

40

Nympha paterni.

Et quod est mensae magis ociosae

Dulce, quod carum magis est amicis,

Laeta frons, salsus lepor, apta castis

Gratia verbis

45

Condient mundo tenue apparatu

Prandium: quis scit, tibi si futura

Fulserit lux? Vive hodie, manet cras

Flebilis urna.

I puer, quisnam retinet? Reposta

50

Ligna (iam poscit focus) adde, mox et

Affer in primis mihi grata magni

Carmina Flacci.