23.

Rusticus abstraxit nido sua pignora matri

      Et subito immiti perdidit illa manu.

Ecce redit volucris pullisque loquacibus escas

      Ingerit, at nusquam garrula turba sonat.

5

Mater agens repetit nidum, frondesque locumque

      Et sobolem tristi carmine maesta vocat.

Luce bona atque alio volucris dignissima caelo,

      Vive diu leto nobilitata tuo.