218. ad Horatium Prosperum Pauli Iordani Vrsini praeceptorem

Horati Ciceronis aemulator,

Atque idem Aonidum choris amice,

Nec non Socratis erudite chartis,

Foelix nomine Prospero, sed ipso

5

Longe prosperior, magisque foelix,

Tuo discipulo optimo ac beato,

Siquid me redamas tuum, fac, oro,

Sciam quam bene, quamque non molesto

Ore ac pectore pharmacum vorarit

10

Paulus delitiumque, honorque, amorque

Vnus Martis, Apollinis, Minervae.

Dic, quaeso, an placide prius per horam

Dormitaverit, excitatus inde

Insignis velut artifex medendi

15

Iussit Paschalius, vigil qui erit.

An ut fit tremulos subinde repens

Gravarit sopor inquies ocellos

Claris sideribus nitentiores.

Ecquid me solitum, rogo, ut fidelem

20

Clientem decet optimum patronum

Illum visere singulis diebus

Expectaverit, utque negligentem

Oblitumque nimis, parumque gratum.

Incusaverit, improbaveritque,

25

Quo nil esse molestius mihique

Vnquam tristius evenire posset.

Et vero male millies perire et

Ad Orci tenebras abire quam non

Tam bello puero placere malim.

30

Tantum illi afficiorque debeoque,

Tantum ille et tribuit mihique defert,

Haec ni resciero statim tuisque

Verbis veridicis profecto somnum

Tota hac non potero videre nocte,

35

Quam primum cupiens redire lucem

Vt illum videamque meque purgem,

Quo nil gratius est venustiusque.