211. Laurentius Nicolocesius ad Benedictum Varchium

Facundissime mi, nepos Atlantis,

Varchi candide, candidus peritum

Quem chorus colit et virum potentum

Magnitudo satis superque pendit,

5

Ex quo tempore vidimus legendo

Scripta tot tibi digna sempiterno

A doctis celebrari honore, laude, et

Tum semper cupidus tui videndi

Et nunc sum meritam manum osculandi,

10

Manum quam merito colunt diserti,

Magni vel faciunt viri potentes.

O manus Latio suum nitorem,

Quae reddis veterem atque dignitatem

Pulsa barbarie tuum decorem!

15

Quis nam pro meritis queat probare?

O quam carmine quam vales soluta

Dicendi ratione, sive Tusca

Scribas, sive Latina, utraque sive

Praesens, sic tibi saeculum obligatur.

20

Debent praeteritum ut suo Maroni

Aphro, Tullio, Horatio et Catullo,

Debent omnia saecula ut Petrarchae

Praedocto, lepido, optimo poetae.

Ergo pro pietate singulari,

25

Pro tua eximia benignitate,

Pro bonis studiis scientiarum,

Oro me ut numero velis patrone

Servum ascribere candido tuorum.

Quod si conficies, ero beatus,

30

Ethruscae decus o perenne linguae!