185. ad Iulium Stupham

Iuli, stirps veterum recens parentum,

Atque amor pariter novem sororum,

Idem delitium, decusque, corque

Phoebi, Mercuriique, Palladisque,

5

Non dum ter bene quinque natus annos.

Dic, quaeso, mihi quam male ac moleste

Tractat te tua non venusta, verum

Insulsa, atque adeo impudens gravedo!

Vah, quam saeviter, improbe, immodeste,

10

Inique, insipide, impie, indecore

Egit, cum tibi nil minus putanti,

Timentive minus, minus merenti,

Dum domum revenis, statim repente

Fecit turgidulas genas, et ipsa

15

Quae prius fuerant labella, et ostri

Et rosae et minii rubore plena,

Nive, marmore et albiora lacte!

Vah, quam turpiter egit, et proterve

His ergo genialibus diebus

20

Queis nil laetius est, magisve festum,

Omnes cum reliqui licentiore

Vita cum salibus, iocis, cachinnis,

Mille et lusibus affatim fruuntur!

Ipse tu tenebris iacens, domique

25

Iamque carcere laxiore clausus

Latens, o bone publico, carebis!

Nec fictas poteris videre larvas,

Nec convivia adire, nec choreis,

Et concentibus interesse! Queis tu,

30

Omnium puer elegantiarum

Disertus, puer omnium leporum

Sciens, ut cythare soles praeesse.

At tibi male sit, mala, atque iniqua,

Immo pexima, et omnium, omniumque

35

Iniquissima pestilens gravedo,

Quae tantum facinus facis, nec ultro

Te pudet puero nocere, forma

Venusta et bonitate singulari.

Nec non ingenio, eloquentiaque

40

Praestanti, et tibi, Phoebe, comparando.

Sed bene est, bone Iule, de salute

Nil est, quod vereare, nil quod unus

Par pene Hippocrati suo et Galeno

Iampridem tuus optimus medentum,

45

Qui luce est mihi cariorque vita,

Franciscus tibi sedulus medetur

Qui te quam minimo dolore sanum

Brevi restituens, et integellum

Praestans, non modo nos tuos, sed omnes

50

Moerore, atque metu gravi levabit.