146. ad Franciscum Mendotium Cardinalem amplissimum

Dum tecum, Francisce, alta haec fastigia coelo

      Vicinus sanctis quondam habitata viris,

Ascendo miransque illos laudoque coloque.

      Haec tibi dixisse est nisus Apollo mihi,

5

Mendoti, quo nil sincerius aut mage verax

      Nec coelo quod sit gratius orbis habet,

Quandoquidem stirps clara atavum prolixaque dona

      Fortunae ac summo proximus iste gradus,

A studiis non te potuere adducere nostris

10

      Divini functum muneris officio.

Nam modo Aristotelis divi, modo scripta Platonis

      Assidua volvis nocte dieque manu,

Macte, vir ingenio macte, et virtutibus una haec,

      Vna inquam heroas ducit ad astra via.