21. ad eundem

Indignos qua mente feram tot, Iule, dolores

      Quaeris pro nostra semper amicitia,

Et mirare animum tam multa incommoda nostrum,

      Tamque diu immerito, totque tulisse mala.

5

Verum ego, continuis quamvis premar undique curis

      Et mens ipsa novis fluctuet usque malis,

Non potui tamen omnem desperare salutem,

      Et tam crudeleis esse putare deos,

Quos equidem auxilium nobis mens conscia sperat

10

      Laturos, hominum si pia facta vident.