2. Ioannibaptistae Busino

Ergo ego, ut incedam gemmis spectandus et ostro,

      Ionio credam turgida vela salo?

Et visam terras primo sub sole calenteis,

      Ignotasque petam per maria alta domos?

5

Et potero fratrem dulcesque relinquere amicos?

      Et patriam, qua nil carius esse potest?

Ah ego vel potius gelidis in montibus opto

      Stem lapis, aut cautes fluctibus aequoreis,

Quam me cura unquam gemmarum aut divitis auri

10

      Cogat natali longius ire solo.

Non ita me cupidum finxit natura benigna,

      Spernere divitias et Deus ipse dedit.

O pereat quicumque auri male captus amore,

      Caeruleas primus sollicitavit aquas,

15

Nec timuit vastas ventis tollentibus undas,

      Quamque videt capiti semper adesse necem.

Me dulces, Busine, iuvent ante omnia Musae,

      Harum ego sim vates, harum ego sacra feram;

Has propter primo terras sub sole calenteis,

20

      Et peterem ignotas per maria alta domos,

Nec me terrerent vesani murmura ponti,

      Sydera cum aequalis montibus unda ferit.

Non mihi deest animus, me non ignavia tardat,

      In sola dicar lentus avaritia.

25

An tanti esse putas Syrios Arabosque liquores,

      Et ferre e tota divitias Asia,

Vt fragilem adversis committere flatibus alnum

      Iratoque velis ducere vela salo?

O nimium infoelix quicumque ut dives obiret!

30

      Mille tulit terrae; mille pericla maris,

Et cras victurus, vivendi commoda semper

      Prorogat, et medio flumine quaerit aquas.

A contra, nimium foelix, qui rure paterno

      Exigua potuit conseruisse casa!

35

Non fremitus pelagi, non hic horrentia castra,

      Nec timet armatas in sua membra manus.

Hunc non excruciant fasces, non gloria vulgi

      Sollicitat, tristis nec terit invidia,

Sed facilem vitam proprio non dives in agro

40

      Vivit ab insidiis atque labore procul,

Et tamen interdum maturas collegit uvas

      Pomaque quae manibus severat ipse suis.

Agricolae modo flaventia demetit arva,

      Dum canit agrestes rustica turba modos

45

Ipse suas pecudes stabulis expellit, et ipse

      Vimina carpentes increpat usque boves.

Nunc cerasa in thyrsum legit et benevolentia serta

      Suspendit patrios sedulus ante lares,

Et modo traducit lentos in gramine somnos

50

      Fusus humi ad strepitum dulce sonantis aquae

Frigoraque ante focos, aestatem vitat in umbra

      Securus quicquid post ferat hora, sequens

Hunc non turba procax sed simplex villica curat,

      Praeparat et tenues ipsa ministra dapes.

55

Hanc mihi, dii faciles, quaeso, concedite vitam,

      Qualis Saturno regna tenente fuit.