6. de Vbaldino Bandinellio
Tam caro capiti iam nimium diu
Munus, Melpomene, lugubre naeniam
Debemus: querulam prome, puer, lyram.
Siccis non ego te genis,
5
Moerore aut vacuus pectora lurido
Laudabo; neque desiderium morae
Nostrum diminuunt, aut hominum atterens
Furtim tristitiam dies.
Te morum studium, te sapientiae
10
Cura, et nobilium fecerat artium,
Vbaldine, quies gnava, operosaque
Musarum otia divitem
Non auri, pavidis addere mentibus
Mordacem validi sollicitudinem,
15
Non ostri, experiens quod reparat Ligur
Nobis merce superflua.
Irritet, fugiens pauperiem, aequora
Iracunda levi navita palmula;
Aestatem Libyae perferat igneam
20
Idem, idem Aemonias nives
Vestigans lapides, faemina quos petit
Vel flavo capiti, vel tereti decus
Collo. Mentibus Atlantiades Deus
Calcar subdere inertibus
25
Ludens dum cuperet, fertur inutile
Prompsisse aurum, acuens illo hebetes, uti
Exercet puerum non vegetum nuce
Mater sedula futili.
At fortes (quoniam robore stat suo
30
Virtus, Peliaca ut quercus, et aequoris
Saxum Carpathii) nec famulae decet
Auscultare pecuniae,
Nec firmos fragili fidere: defluit
Fortuna, ut subitis auctior imbribus
35
Extemplo aret aquae rivus inops suae,
Nimbos si pepulit Deus.
Tu dulcem es Latii copiam adeptus, et
Graium divitias, et dominam urbium
Artem: quo mihi nunc, et patriae occidis
40
Multo flebilior tuae?
Arni moeret enim fluminis accola,
Florens ingeniis accola fluminis
Arni, tot te animi compositis diu
Thesauris, tacitum mori.
45
Vt navim pelago praecipitans Notus
Vertit, quae remorans largiter alveum
Implerat spatiosum: illa Arabum ferens
Gazas, illa ebur Indicum,
Et gratum redolens thus Superis ferens,
50
Et pexa e foliis vellera sericis,
Aetnaeae Cereris plenaque frugibus,
Portus strenua patrios
Ditaret, populos et procul oppidis
Effusos studio ad se raperet lucri:
55
Nunc saevi arbitrio volvitur Adriae
Caecis obruta fluctibus.
At tu, progenies aurea fulmine
Gaudentis Iovis, o desere ne meum
Carmen, Musa: diu sed vigeat sacri
60
Custos pagina nominis.
Hic me Castalii tramitis arduos
Flexus, Aeoliae hic me docuit Lyrae
Ictus: o nebulam oblivio, et arceat
Furvam a nomine splendido
65
Noctem! ne volucris filia temporis,
Ne rubiginis atrae admoveas meis
Dentem carminibus, neu nigra nubibus
Condas Italiae decus.