1.

Flaminii Manes, instar mihi Numinis Vmbra

      Flaminii, haec campis cernis ab Elysiis?

An tibi, quae nostri fuerat tam fervida cura

      Cocytus nigris eluit amnis aquis?

5

Tu solitus Priulique ausus compescere inanes,

      Et molli versus frangere voce truces.

At nunc ille malo Galateum carmine vexat,

      Et sanctum nobis pellit ab Vrbe virum.

Tu ne ausus, Priuli, Galateum pellere ab Vrbe,

10

      Asperaque in dulcem dicere verba senem?

Tu ne auctor Romae montani ut munera vici,

      Fumosi ut curam praeferat ille laris,

Aureus ille senex, vitae cui licia Parcae

      Intacta ducunt candidiora nive?

15

Qui nec Principibus, Vrbi nec scilicet aegrae

      Formidet medicas adplicuisse manus;

Quemque adeo nemorum custos, pecorisque magister

      Mandarit sacro summus adesse gregi,

Hinc eat, et fuscas ignoti ad flumina Melphoe

20

      Pascere cum vili coniuge pergat oves?

Quid si animis iuvenumque senumque est illius aeque

      Dulcior Hybleis alba senecta favis?

Quid si illum retinent quicumque Amaryllida curant,

      Huius ad exemplum peccet ut illa minus?

25

Vxorem hunc tamen ad vetulamque humilemque releges,

      Frigida ut in viduo ne cubet illa toro,

Quae puras pridem didicit perducere noctes,

      Et monitis casta est, et proba facta viri?

Sed tu Flaminii potius iam nobilis Vmbra,

30

      Et multum insigni conspicienda lyra,

Ni te caeca huius caepere oblivia lucis,

      Cum tibi mors avidas intulit atra manus,

Huc ades, et Priulum compescas: nam male nobis

      Iamdudum insolito versus in ore sonat.