127. ad Parmae Principem ser.mi ducis Octavii filium

Inclite Magnanimum soboles invicta Parentum,

      Divino Princeps edite Consilio,

Tertius et quintus numero perfectus uterque,

      Hesperiae Princeps Orbis uterque Parens,

5

Quem Diis produxere sua de stirpe vetusta,

      Quos animis, gestis, corpore, mente refers,

Hos Deus insignes felici ut protulit aevo,

      Languine sic arcto iunxit amore Duces,

Pax toto ut miseris esset mortalibus Orbe,

10

      Per te qui firma spe retines populos

Et validae firmas concussi robore Parmae,

      Orbis opes Italum Hesperiaeque decus.

Cum tua sit maior quam quisquam quaerere

      Gloria, non astris inferiorque polo,

15

Effice, quandoquidem superasti cetera (namque

      Sidera portendunt maxima quaeque tibi),

Vt quod non Caesar, Macedo Rex maximus armis

      Annibal, atque alii non valuere Duces,

Et Pauli, et Caroli maiorum exempla secutus

20

      Ampla dedere animi qui monumenta sui.

Hostes, qui insistunt tibi, vincas, per te triumpha

      De te, quod facis haec maxima palma tibi:

Qua Romanae Arcis scandes Capitolia, quaque

      Coelesti aeterno sede fruere bona,

25

At tu Parma tuo iam Palma Principe gaude,

      Plusquam mortali facta beata viro.

Munere namque tuo concussum ut texerit Orbem,

      Aeternum domito nomen ab hoste feret.

En tibi iam septem demisso vertice colles

30

      Assurgunt, pallet lumine luna tuo,

Cui licet immensae vires, tamen ipsa minores

      Inferior multo sentiet esse tibi.

Nam qualis victis Heros semeleius Indis

      Et domitis monstris Amphitrioniades,

35

Qualis et Aesonides ablato vellere Colchis,

      Cum Minyis rediit littora nota, petens,

Talis ad Hesperiae Regem Farnesius Heros

      Hostibus evictis ampla trophea geret.

Hoc erat insignis, quod me dum Roma teneret,

40

      Olim cunctorum mensibus ardor erat,

Certatim celebrare novos nova gaudia ludos

      Et nova laetitiae pubblica signa dare.

Sideris exortu magni prolisque gemellae

      Dum mollem Imperii et regna teneret Avus,

45

Mirabar puerile decus, praesagia tantae

      Indolis, haec animo cuncta futura videns.