49. in funere Faustinae Cucaneae Valvasoniae

Ortus quandoquidem nostri non terminus orbis,

      Altera sed nobis vita parata manet,

Si quis ab his sine labe petat super alta tenebris

      Omnia cui liceat secula pace frui,

5

Cur non indignamur? Cur non gaudemus, amici,

      Hinc abitu incolumis perpetuoque bono?

Sat carni lacrimisque datum, dum corpus amati

      Cernimus extinctum, nec licet ulterius.

Invidere mage est illud, quam morte dolere.

10

      Quae si meta mali cur fugienda bonis?