3. ad Lygdam

Vnde hic tam gravis incidit

Cordi error? fera quid tam male perdidit

Mentem rusticitas tuam?

Vt me nec lacrimis victave mollibus

5

Vrsinae illecebris, tuo

Saltem colloquio admittere, perfida,

Digneris? Satis ac super

Saevitum in miseri fata; quid amplius

Pallentem facibus novis

10

Vmbram persequeris? Quid nova tendere

Quaeris retia? Num parum,

Quaeso, saevitiae, Lygda, tuae datum est,

Tantis immeritum caput

Demersisse malis? quin etiam tua,

15

Eheu, verba mihi negas,

Quae me vel stygiis naufragum aquis valent

Luci reddere pristinae?

O tandem melior supplicibus fave, et

Si quicquam merui, tibi

20

Si quando placuit servitium meum,

Istam pone superbiam.

Quod si nec lacrimis tangeris, aut prece,

Si nec te illecebrae movent,

Queis vel semiferi quaeque nurus Scythae ac

25

Duri filia Concani

Cedat, saltem, animo si metus est Deum,

Vltricem Nemesim time,

Quae factura brevi est, ut meritas tuae

Poenas saevitiae luas,

30

Ni fastu reperis dura modum tuo.