34. paraphrasis in carmen Davidis
de morte Saulis Iudaeorum regis et Ionathae eius filii
Vrbes, et agri, fundite
Lamenta, tristes sidera
Ad alta voces tollite:
Nostrum decus gens impia
5
Exstinxit; altis montibus
Gens clara bello, procidit.
Ne, quaeso, fama, compitis
Haec Ascalonis, aut Gethi
Perfer; puellas hostium
10
Ne tanta clades ad choros,
Cantusque laetos excitet.
Abominata Gelboe,
Nec ros, nec imber educet
Herbam tuam, neque in tuis
15
Iucunda vitis, aut seges
Pubescat umquam montibus.
Hic heu relictis parmulis
Phalanx piorum militum
Fugata turpiter cadit:
20
Hic dux cruento in pulvere
Procumbit, ac si non foret
Gentis piae rex inclytus.
Sagitta numquam Ionathae,
Cum saeva obiret proelia,
25
Ictus ferebat irritos,
Sagitta velox, fortium
Potare docta sanguinem:
Nec hostis umquam vel pede,
Vel equo tulit sese obvius
30
Impune, cum Saules manu
Ensem rotaret impigra.
Saules parens, et Ionatha
Parentis inclyti decus;
Iucundi, atque amabiles,
35
Vos non diremit impiae
Vis dura mortis, copula
Quos vita dulci iunxerat.
Non fortior vobis leo
Errat Libyssis vallibus,
40
Regina non avium ocyor
Vobis, fugacem praepete
Penna columbam persequens.
Vos, o decorae virgines,
Quas induebat coccina
45
Rex veste, quas monilibus
Ornabat aureis, date
Vestro misellae lacrimas
Regi; misellae, tristibus
Sonent querelis omnia.
50
Vt militum ferocium
Infracta virtus concidit!
Vt, Ionatha fortissime,
In montibus tuis iaces
Confossus alto vulnere!
55
Has fundo lacrimas tibi,
Et haec ab imo pectore
Suspiria; frater mihi
O luce cara dulcior,
Amate Ionatha mihi,
60
Quantum nec ardens candidam
Amans puellam deperit,
Quantum nec unicam parens
Tenella natam diligit.
Vt militum ferocium
65
Infracta virtus concidit!
Vt Ionathas acerrimus
Parente cum fortissimo
In montibus caesus iacet!